Het verlies van een Tweeling, 1 of 2 kindjes rondom de geboorte
mama's en papa's in de besloten Facebookgroep TweelingEngeltjes

Het verlies van een tweeling


Als niemand de naam van je overleden kindje nog noemt, lijkt het net alsof het nooit heeft bestaan. Terwijl na het verlies van een tweeling het zo belangrijk is dat anderen net als jij, jouw kindje(s) blijven benoemen.

Een overleden kindje vertelt geen eigen verhaal. Geen verhaal van veters strikken, rondrennen en tekeningen maken. Het kan je hand niet grijpen. Maar het kan wel greep krijgen op je hart.

Daar begint een ander verhaal

 

Een overleden kindje moet het hebben van andere mensen die de naam noemen op belangrijke momenten, die de naam op een kaartje schrijven als het jarig zou zijn geweest. Mensen die hun eigen verhaal verweven met dat korte verhaal van het kindje dat er niet meer is.

Noem mijn naam en ik besta

Zijn rupsen geen beestjes, wanneer ze niet tot vlinder mogen ontpoppen?
Zijn roosjes geen bloemen meer, wanneer ze blijven in de knoppen?
Is een herfstblad geen blad meer, wanneer het valt van de boom?
Is liefde niet oprecht, wanneer het niet kan worden getoond?
Is het ijs er nooit geweest, alleen omdat het smelt?
Is een verhaal niet mooi meer, wanneer het nooit kan worden verteld?
Is een kaars geen kaars meer, wanneer het lichtje is gedoofd?
Is een sprookje geen sprookje meer, alleen omdat je er in hebt geloofd?
Is een appelboom geen appelboom meer, als hij geen appels geeft?
Is een kind geen kind meer als hij geen adem meer heeft?

Nee! Want al onze kindjes zijn bij ons geweest.
Dat hebben we gezien en gevoeld in de liefde die ze ons brachten.

Daarom noemen wij hun namen.

This function has been disabled for TweelingEngeltjes.