De eerste maanden na de dood

Moe liep ik jullie kamertje in, jouw tweelingbroer was inmiddels 2 maanden oud maar hij had nog geen een dag in jullie kamer gelegen. De eerste maanden lag alles er nog bij zoals ik had klaargezet voor jullie komst. Hoe vaak was ik wel niet midden in de nacht in jullie kamer gaan zitten. Aandachtig kijkend of we wel alles hadden voor jullie komst, wie van jullie twee in het rechter wiegje zou gaan liggen en wie in het linker wiegje, wie de grijze deken zou krijgen en wie de mintgroene. Wat was het leven toen nog licht.

De eerste maanden zo vol vragen

Maar nu kwamen alle spullen die we in tweevoud hadden gekocht op mij af en ik voelde dat het juiste moment was gekomen om er het een en ander mee te doen. Ik besloot jouw wiegje en Maxi-Cosi op Marktplaats te zetten. Ik probeerde niet teveel hier over na te denken want als ik mijn gevoelens te veel zou toe laten wist ik dat ik zou breken. Snel waren ze verkocht en toen ik jullie kamer weer in liep brak ik. Het leek alsof ik je voor de tweede keer kwijt was geraakt.

de eerste maanden na de dood In het eerste half jaar na jouw dood was er geen enkele dag dat ik niet aan jou dacht en mijzelf vragen stelde zoals; Waarom jij? Wat is er precies gebeurd? Had ik het kunnen vermijden? Al mijn vragen bleven onbeantwoord.
En ook al was je er fysiek niet meer ik voelde je nog sterk aanwezig in mijn leven en ik voelde mij zo trots om jouw moeder te mogen zijn.

Na de eerste maanden

Ik hoopte altijd dat mensen naar jou zouden vragen maar al gauw merkte ik dat ze jouw naam liever vermeden. Jouw zus was een van de weinigen die jouw naam vol trots en met een scheutje melancholie dagelijks riep. Ze verzon liedjes over jou waarin ze zong hoe jij je nu in een ster bevindt en hoe ze zo graag bij je op bezoek zou willen gaan. Ze maakte schilderijtjes en tekeningen voor je. Ik dacht dat door haar jonge leeftijd ze niet veel van de situatie mee zou krijgen en hoewel ze vast niet alles begreep, voelde ze wel jouw afwezigheid en de behoefte om jouw herinnering levend te houden.

En die behoefte groeide ook bij mij met elke dag meer. Zo besloot ik een geboortelijst voor je te maken en een collage met jouw mooiste foto’s. Overal waar ik kwam, keek ik uit naar spullen die ik kon associëren met jou, zoals een waxinelichthouder in de vorm van een ster of spulletjes met de letter M erop. Inmiddels bevat elke kamer in ons huis iets wat symbool voor jou staat. In bepaalde kamers duidelijk aanwezig, in andere kamers erg subtiel.

De eerste maanden overleven

Zes maanden na jouw dood kreeg ik de vraag hoe ik mijn leven na jouw dood weer heb weten op te pakken. Maar de waarheid is dat ik mijn leven helemaal niet weer heb opgepakt. Mijn leven is compleet veranderd. Ik ben veranderd. In die eerste maanden na jouw dood was ik mijn identiteit kwijtgeraakt. Ik heb alles weer een nieuwe plek in mijn leven moeten geven. De pijn en leegte veroorzaakt door jouw dood heeft ook zijn plek genomen, in het begin een zeer prominente plek.

Die eerste maanden stonden vooral in het teken van overleven en er mee leren leven. En ik heb mij de tijd gegund om al die verschillende emoties over mij heen te laten komen. Het is een levenslange reis, want het maakt niet uit of ik nou 3 dagen, 6 maanden of 5 jaar verder ben, die pijn en leegte zullen altijd een plek blijven houden.
Soms prominent aanwezig soms meer op de achtergrond.

Lees ook een eerder blog van Elisa: ‘De uitvaart van je kindje.’