Kerstmis zonder je kindje

Het is pas september, nog (lang) geen kerst, toch denken sommigen onder ons weer aan Kerstmis. Het feest van licht. Van geboorte. Nieuw leven. Feest van hoop. Verwachtingen. Maar ook een Kerstmis zonder je kindje. Je vraagt je voorzichtig af hoe je dit feest moet vieren terwijl je je kindje(s) zo mist. Hoe geef je invulling aan het versieren van een kerstboom, maak je wel of geen kerstdiner, doe je wel of geen kerstinkopen?

Kerstmis zonder je kindje, hoe doe jij dat?

Misschien vind je Kerstmis zonder je kindje, toch hét moment om extra aandacht te hebben voor wat en vooral voor wie er wèl is.
Misschien voel je dankbaarheid voor iedereen die om je heen staat in de donkere tijden van rouw.
Misschien vier je Kerstmis zonder je kindje, maar zeker niet alleen omdat je juist de warmte van familie en vrienden opzoekt. Zodat zij je troost kunnen bieden.
Misschien zet je je gemis om in (nieuwe) rituelen die troost kunnen bieden. Waardoor het voor jou niet het feest van verdriet en pijn  wordt, maar het feest van stille aanvaarding en hoop voor de toekomst.

Misschien zie je erg op tegen Kerstmis zonder je kindje. En hangt het vieren van feestdagen sinds het overlijden voor jou vooral samen met verdriet.
Misschien staat voor jou op deze dagen (de pijn van) het missen wel centraal.
Misschien voel je je tijdens deze dagen nog eenzamer dan op andere dagen.
Misschien kun je geen – of maar moeilijk de – energie opbrengen om van deze dagen iets moois te maken.
Misschien blijf je het liefst in bed met de deken over je hoofd, wachtend tot het allemaal voorbij is.

Kerstmis zonder je kindje, wat kun je zelf doen?

Mensen in je omgeving weten niet hoe jij je voelt, als jij je hierover niet uitspreekt. Wanneer je Kerstmis zonder je kindje moet doorbrengen en je daar steun en begrip voor wilt, zul je de mensen in je omgeving moeten vertellen wat jij nodig hebt. Ervan uitgaan dat anderen wel snappen wat je nodig hebt -en dat geldt niet alleen voor de feestdagentijd-, is niet reëel.

Nieuwe rituelen

Het kan erg helpen om de feestdagen in te vullen met -nieuwe- kleine rituelen. Speciale versiering maken, lekker eten, liefdevolle muziek luisteren kan troost bieden. Op die manier ben je actief bezig met rouw in plaats van dat alles je overkomt en waardoor je je machteloos voelt.

Laat verplichtingen los

Laat het idee van ‘moeten’ en het hebben van verplichtingen los. Hierdoor creëer je voor jezelf de ruimte om eventueel op het laatste moment af te zeggen om andere keuzes te maken. Maar ook nu geldt weer, communiceer dit duidelijk. Je weet drie weken van tevoren natuurlijk nooit hoe je je de dag zelf zult voelen.

Stop je verdriet en emoties niet weg

Geef juist ruimte aan je emoties en praat over je overleden kindje. Je verdriet is er. Altijd. Probeer te accepteren dat sinds het overlijden van je kindje verdriet deel uitmaakt van je leven. Leer het te verweven in je ‘zijn’.

Niet alleen maar terugtrekken

Probeer je niet alleen maar terug te trekken. Al lijkt dat juist het makkelijkst. Vooral die feestdagen alleen doorbrengen en familie en vrienden op afstand houden. Niet voor iedereen is dit de oplossing. Soms zijn troost en afleiding precies dat wat je nodig hebt. Zodat je samen weer nieuwe, mooie herinneringen kunt maken. Zie – hoe klein ook – de lichtjes die mensen bij je achterlaten.

Want naast pijn en verdriet, gebeuren er ook mooie dingen als je in een donkere periode van je leven zit. Je ziet ze alleen pas als je je naast je verdriet ook openstelt voor het moois om je heen.

Lees een eerder blog van Petra: ‘Felicitatie overleden kindje’.

Please follow and like us: