De stilte na doodgeboorte

Grote leegte en oorverdovende stilte. Slechts een paar woorden die de stilte na doodgeboorte van je kindje(s) eigenlijk volledig omvatten. In feite zeggen ze zelfs alles over het gevoel van ouders na de geboorte van een overleden kindje. Je voelt je verdrietig, bent vol ongeloof en tegelijkertijd enorm trots. Je ervaart eindelijk dat unieke gevoel: je bent papa en mama geworden. Een specifiek gevoel dat elke andere ouder heeft als hun kindje levend geboren wordt. Ook jij voelt het met elke vezel door je lichaam stromen.

Kun je je voorbereiden op de stilte na doodgeboorte?

Kun je je voorbereiden op iets dat aangrijpender is dan een geboorte die samenvalt met de dood? De stilte na doodgeboorte? Het begin en het einde van een nieuw leven? Als een kindje rondom de geboorte overlijdt, vallen deze twee uiteenlopende gebeurtenissen ineens samen. Het verdriet om het overleden kindje is eindeloos groot. Met het overlijden zijn ook alle toekomstverwachtingen plotseling verloren. Vaak al vóór de zwangerschap praten en fantaseren twee mensen erover hoe hun leven straks zal veranderen. Het ouderschap begint voor veel ouders door echoscopisch onderzoek ook steeds vroeger in de zwangerschap. Hierdoor groeit al heel vroeg in een zwangerschap de liefde voor het nog ongeboren kindje(s). De onderlinge band wordt met het vorderen van de zwangerschap, sterker en sterker.

Altijd een kindje dat wordt gemist

Ben je in verwachting van een tweeling en verlies je een van de kinderen, dan is dit naast intens verdrietig ook nog eens erg verwarrend. Je pijn en verdriet zijn niet minder dan bij het verlies van een eenling, omdat je nog één kindje ‘over’ hebt. Vreugde en verdriet gaan constant hand in hand omdat je voor altijd één kindje mist. Je voelt je vaak schuldig tegenover je overleden kindje als je gelukkig bent met het levende kindje. Of andersom: je voelt je weer schuldig tegenover je levende kindje als je verdriet hebt om je overleden kindje. Verwarrende emoties die zeker niet in enkele dagen zijn verdwenen. Het al snel wegvallen van steun en aandacht van familie en vrienden -omdat ze vooral alle aandacht op het levende kindje richten- maakt het extra moeilijk voor je.

Deel je gevoelens

Laat daarom aan mensen zien hoe je je voelt. Door je verdriet te delen, maak je het jezelf én mensen in je (directe) omgeving makkelijker om met het overlijden van je kindje om te gaan. Huilen en praten. De twee meest directe en voor de hand liggende manieren om je gevoelens te uiten. Je verwarrende gevoelens en gedachten aan het papier toevertrouwen kan je helpen om je steeds wisselende en heftige emoties te ordenen. Je raakt soms zo in de war dat je denkt dat je vast gek wordt. Maar geloof me, het is voor velen heel normaal dat verdriet, opluchting, schuldgevoel, boosheid en gelukkige momenten elkaar afwisselen.

Bedenk dat jou iets heel ergs is overkomen: het verlies van je kind, een deel van jezelf. Daar kun je je niet op voorbereiden, je kunt het slechts ondergaan als het je overkomt.

Lees een eerder blog van Petra: ‘Praten over de dood.’  of het volgende blog van Petra: ‘Wordt je leven ooit weer normaal?’

Please follow and like us: