Het contrast tussen vreugde en verdriet is voor altijd na verlies tweeling

Vreugde en verdriet

Daar lagen ze dan, beide mannen. Allebei in hun eigen glazen huisje. Mijn ene kereltje mooi roze en vol leven. Slechts 1600 gram, ontzettend klein, maar zoveel kracht in dat kleine lijfje. Mijn andere mannetje grauw en wit. Aan de beademing. Nog geen teken van leven. Het contrast begon al in hun eerste seconde op deze wereld. Toen niet wetende dat dit contrast tussen vreugde en verdriet voor altijd in mijn leven zou blijven.

Blijvend contrast

Met 30 weken en 4 dagen braken na een spannende periode mijn vliezen. Een keizersnede was nodig. Als eerste kwam, met luid gehuil, mijn oudste mannetje Fedde ter wereld. Slechts 2 minuten later volgde zijn broertje, Jurre. Hij was wit. En stil. Heel stil. Op dat moment heb ik het grootste contrast ooit ervaren in mijn leven. Nog nooit had ik zoiets meegemaakt. De enorme blijdschap dat je mama bent geworden van een luid huilende roze baby. En aan de andere kant de enorme zorgen voor de stille baby die geen geluid maakte. Na een uur kon ik ze eindelijk zien. Dat uur leek eindeloos!

Vreugde en verdriet om tweeling Fedde en Jurre.

Vier dagen lang hebben we letterlijk heen en weer gelopen tussen leven en dood. Letterlijk stonden ze tegenover elkaar. Fedde aan de ene kant van de kamer. Levend! Hij kneep in onze vinger, keek ons aan. We mochten met hem buidelen. Hij was er! Zo klein, maar groots in aanwezigheid! Zichtbaar vechtend voor zijn plek op deze wereld. Aan de andere kant van de kamer, tegenover zijn broertje, lag Jurre. Een enorm contrast! Meer dood dan levend. Geen teken dat die hier ook echt was. Heel stil en vol draadjes. Vasthouden kon niet. Voeden kon niet. Alleen maar wachten. En hopen.

Het contrast tussen beide mannetjes kon niet groter zijn. En nu, 2,5 jaar later, weet ik dat dit contrast nooit meer zal verdwijnen uit mijn leven. Het begon op de dag dat ze op de wereld werden gezet en zal er voor altijd zijn.

Hoe dan?

Hoe vier je een geboorte, als je tegelijk een crematie moet regelen? Mag je beschuit met muisjes eten dan? Mag je een geboortekaartje sturen? Hoe geniet je van het buidelen met je kindje, als je je andere kindje niet vast mag houden? Hoe geniet je van de thuiskomst van je baby, als je je andere kindje nooit mee naar huis zal kunnen nemen? Hoe vier je de verjaardag van je kindje, als die dag altijd een zwart randje zal hebben?

Geef vreugde én verdriet de ruimte

De afgelopen jaren heb ik geleerd dat vreugde en verdriet letterlijk hand in hand gaan. Bij iedere mijlpaal die ik vier van Fedde, besef ik dat Jurre dit nooit zal meemaken. Dat er eigenlijk twee vrolijke mannetjes hadden moeten staan. Dat verdriet gaat altijd hand in hand met de vreugde van het moment. In het begin was dit enorm verwarrend. Als ik blij was om Fedde, voelde ik me schuldig om Jurre. Hoe kon ik als rouwende moeder lachen en blijdschap voelen? Dat mocht ik niet van mijzelf! En als ik verdrietig was om Jurre, voelde ik me schuldig naar Fedde toe. Hoe kon ik verdrietig zijn om een kindje wat er niet meer was, terwijl er onder mijn neus een hele mooie baby lag te vechten om hier wel te mogen zijn? Ook dat mocht ik niet van mijzelf. Fedde verdiende een blije moeder!

Vreugde en verdriet. Inmiddels heb ik geleerd ruimte te geven aan beide. Ze gaan hand in hand en mogen er beide zijn. Ik steek bij idere mijlpaal van Fedde een kaars aan voor Jurre. Denk even aan hem. De steek die ik dan voel om zijn gemis mag er gewoon zijn. Ik benoem het dubbele gevoel. Het mag er zijn! Want alleen op die manier kunnen vreugde en verdriet hand in hand gaan. Er is ruimte voor allebei. Zolang als ik leef!

Ik draag je in mijn hart
Mijn kindje voor altijd
En op die manier
Raak ik je nooit meer kwijt

(Paul de Leeuw – Toch hoor jij er altijd bij)

 

Lees ook het volgende blog van Maaike: ‘Troostende woorden.’

Please follow and like us:

Maaike is mama van Fedde & Jurre*. Beiden geboren op 7 december 2015 na 30+4 weken zwangerschap. Te vroeg geboren als gevolg van het Twin to Twin Syndroom in combinatie met gebroken vliezen. Jurre is op 11 december 2015 overleden. Maaike neemt je in haar blogs mee in haar wereld die vanaf de geboorte van haar tweeling gevuld wordt door dubbele emoties. Vreugde en verdriet. Het verhaal van Fedde & Jurre* lees je bij 'Ouders vertellen' op deze site.

2 Reacties

  • Anouk

    Lieve Maaike,

    Wat herkenbaar, wat mooi geschreven. Vreugde en verdriet zal altijd samen gaan, herken ook erg het stuk van je schuldig voelen tegen de emotie die er op dat moment is. Maar denk ook dat er voor beide emoties ruimte moet zijn, dat, dat het prettigste is. Hand in hand, blij en verdriet maar vooral trots dat je van beide mama bent!

    Liefs Anouk

Reageren = lief

This function has been disabled for TweelingEngeltjes.